Bazen gelecekle ilgili kaygı, yetersizlik hissi, işim olmadığında, çalışmadığımda değersizlik hissediyorum. Herkes gibi ben de duruma ne kadar hazırlıksız olduğumu anladım. Monoton, kısır bir döneme girdim. Tabii tüm bunların yanında kendimi ve hayatımı sorgulama fırsatı buldum. Amaçlarımda bazı değişiklikler yaptım ve bunlara yeni amaçlar ve hedefler kattım.

Benim kişisel deneyimlerimi aileler de yaşıyorlar. Durumlarının farkında olarak agresif, kırıcı konuşmalardan, inatlaşmadan ve çatışmalardan kaçınmaları gerekir. Aynı durumları, hisleri karşısındaki insanın da yaşayabileceğini idrak ederek destekleyici, ilgili, anlayışlı, samimi ve iletişime açık bir tutum sergilediklerinde daha sağlıklı iletişim kurabilirler.

Sağlıklı insanlar arasında sağlıklı, samimi, doğal ilişkiler olur. Temelleri sağlıklı atılmış bir ilişkide çiftlerin birbirlerinin arzu ve isteklerine cevap vermeleri eşlerin ilişkide yalnız hissetmemelerini sağlar. Bu şekilde doğal akışa set çekilmeyen bir ilişki sağlıklı sürdürülebilir. Tüm bunlar olduğunda çiftler özel alana saygı gösterebilecek bilinçtedirler zaten.

Çocukların kaygılarını arttırmamak adına virüsle ilgili yaşanan ölümlerle ilgili yayınlardan uzak tutmak, bunlar üzerine yanlarında konuşmamak gerekir. Biraz daha otoritenin gevşetildiği arkadaşça yaklaşımlar, gerektiğinde ebeveyn rolünden sıyrılıp kaliteli oyun arkadaşı da olabilmek çocukların süreci daha rahat atlatmalarını sağlayabilir.

Var olan ölümler, virüs haberleri, ailelerin kaygılı, abartılı verdiği tepkiler ve çocuklara karşı yanlış davranışlar çocukları en çok etkileyecek şeylerdir.

Ailelerin online eğitim konularında bilgi sahibi olmaları ve çocuklarının anlayamadıkları konuları tespit edip bu konuları onlarla birlikte anlamaları, oturup bu konuları çocuklarına çalıştırıp anlatmaları çocuklarının geri kalmalarını engelleyecektir. Tabi kendi odasında gürültüden uzak, kardeşleri tarafından engellenmediği, aynı sınıf ciddiyetinin odasında da sağlanabildiği bir ortam gerekli.